«اخطار! اعلیحضرت ظاهراً فراموش کرده است که تاج و نگین پادشاهی را نه از شکم مادر با خود آورده است و نه حکم فرانروایی مطلق از جهان ناپیدای ارواح در دست دارد. او باید به یاد داشته باشد که سلطنتش فقط موکول به قبول یا رد مردم است. مردمی که او را انتخاب کرده، قادر است کس دیگری را به جای او بنشاند.» این‌ها بخشی از یکی از بیانیه‌های مشروطه‌خواهان بود خطاب به مظفرالدین شاه قاجار. بیانیه‌هایی که حد فاصل سال‌های 1284 تا 1285 منتشر می‌شد و نتیجه‌ش شد امضای فرمان مشروطیت به دست پادشاه بیمار اون روزهای ایران. فرمانی که تمام هدفش این بود تا قدرت شاه رو محدود به قانون کنه، یعنی کاری کنه که شاه فقط سلطنت کنه و نه حکومت و اینطوری اوضاع نابسامان ایران رو به اوضاع درست و درمون و بسامان کشورهای غربی نزدیک کنه. اما آیا این خواسته، یعنی حاکمیت قانون در ایران مربوط به همین سال‌های مبارزه مشروطه‌خواهان در ایرانه یا رویای مشروطیت در ایران قدیمی‌تر از این حرفاست؟ ما در این قسمت به این سوال پاسخ دادیم.