قرن بیستم قرن دود و خون بود، قرنی که میلیون‌ها نفر طی جنگ‌های مختلف کشته شدن. فقط دو جنگ جهانی اول و دوم با هم حدود 90 میلیون کشته روی دست بشر گذاشت. اما دودی مرگبارتر از دود بمب و خمپاره و موشک هم در این قرن وجود داشته، دودی که ما ازش گفتیم، دود لذیذ تنباکو که نه مثل انفجار بمب، در لحظه، بلکه به مرور زمان، آدم می‌کشت و البته می‌کشه. دود تنباکو طی قرن گذشته بیش از صد میلیون آدم کشته و ماشین جنایت این دود، در قرن بیست و یک هم با قدرت در حال پیشرویه ولی خب، همین دود، مزایایی هم داره! احتمالاً برای تمدد اعصاب خوبه ولی بیش از اون برای ریه‌های اقتصاد مفیده! تنباکو گیاهیه که در شکل‌گیری تاریخ ما نقش داشته و احتمالاً در ساختن آینده ما هم نقش خواهد داشت.