«احساس می‌کنم که چه طور در درون من، کلمه به دنبال کلمه و فکر به دنبال فکر می‌آید، تا آخرین گام خلقت. ای ساعت مقدس وقوع، تو دردی و لذت و عطشی برای قالب، تصویر و ذات. من فقط سازی هستم که خدا به کار می‌گیرد تا ترانه‌اش را بخواند. فقط ظرفی هستم که طبیعت با لبخند، از شرابی تازه پرش می‌کند.» این‌ها، نه ادعاهای یک نویسنده، یک شاعر، یک روحانی یا یک مرشد و معلم عرفانی بلکه نقل‌قولیه از کسی که شاید مشهورترین و بدنام‌ترین تبلیغات‌چی تاریخ بشریته. لغت‌شناس آلمانی، وزیر روشنگری عمومی و پروپاگاندای آلمان نازی، دکتر پل جوزف گوبلز، از اعضای حلقه اصلی رایش سوم و از نزدیک‌ترین افراد به شخص آدولف هیتلر. کسی که نظامی نبود و فقط در آخرین روز عمرش استفاده تأثیرگذاری از اسلحه کرد، اما از باعث و بانی‌های اصلی یک کشتار میلیونی بود. گوبلز یه شخصیت تاریخیه با پیچیدگی‌های شخصیتی بسیار اما با کارنامه‌ای ساده و سرراست. آدمی که اسمش به ضرب‌المثل تبلیغات و پروپاگاندا و بلکه به یه جور فحش برای آدمایی که تو رسانه و سیاست کار می‌کنن تبدیل شده. گبلز کسی بود که وقتی هیتلر داشت احساسات ضدیهود رو در تمام آلمان تشدید می‌کرد، گوبلز داشت احساسات ضدیهود رو در خود هیتلر تشدید می‌کرد. با این حال زندگی و جزئیات کارنامه‌اش به اندازه کلیت پروژه‌ای که توش نقش‌آفرینی کرد معروف نیست. گوبلز کی بود؟ برای آلمان نازی چه کار کرد و این که آیا واقعا به اندازه شهرتش، خاص بود؟ ما در این قسمت از مورخ به این سوالات پاسخ دادیم.