«اگر شهر رو تسلیم من کنی، تمام مسیحی ها در امن و امان خواهند بود. زن ها، بچه ها، شوالیه ها، ملکه تون. شاهتون رو هم می دم به خودتون تا خدا اون رو به سزای اعمالش برسونه» «وقتی مسیحی ها این شهر رو از مسلمونا گرفتن، همه مسلمونا رو پشت این دیوارها سلاخی کردن…» «من مثل اون ها نیستم. من صلاح الدینم. صلاح الدین…» «من شهر رو تسلیمت می کنم. ولی مگه اورشلیم چه ارزشی داره؟» «هیچی… همه چی!…» این دیالوگی بود از فیلم قلمرو بهشت، فیلمی از کارگردان بزرگ هالیوود، ردلی اسکات. فیلمی که بخشی از تاریخ شهری کهن، به نام اورشلیم یا همون بیت المقدس رو روایت می کنه. دیالوگ بالا هم بین دو شخصیت اصلی این فیلم رد و بدل شد، بین بالینِ ابِلین، یکی از نجیب زاده های صلیبی پادشاهی اورشلیم و صلاح الدین ایوبی، فرمانده بزرگ مسلمانان در جنگ های صلیبی. سوالی که فرمانده مسیحیان از رهبر مسلمانان در انتهای این فیلم می پرسه، همون سوالیه که ما در این قسمت به سراغش رفتیم. اورشلیم چه ارزشی داره؟ بیت المقدس یا اورشلیم، شهر مقدس برای تمام ادیان ابراهیمی، چه تاریخی داشته که بعد از هزاران سال، هنوز که هنوزه بوی خون می ده؟