در انقلاب کبیر فرانسه که به عنوان مهم‌ترین انقلاب تاریخ، هنوز که هنوزه مورد بررسی و تحلیل اندیشمندانه، دو درصد از جمعیت کشور شرکت کردن. در ساقط کردن حکومت شوروی کمونیستی که یکی از مهم‌ترین فروپاشی‌های تاریخ بشره و هنوز که هنوزه نقطه عطفی در زندگی همه ماست، کم‌تر از یک درصد مردم ساکن در جماهیر این اتحادیه شرکت کردن. با این تفاسیر، انقلاب 1357 در ایران، یه انقلاب عادی نبود! چرا؟ چون بیش از 10 درصد مردم در اون مشارکت داشتن و به خیابون‌ها اومدن. اعتراضاتی که ظرف صد روز چنین فراگیری‌ای پیدا کرد و تونست نظام شاهنشاهی ایران رو سرنگون کنه. ظرف صد روز راه‌پیمایی‌ها به میلیون‌ها نفر رسید، اعتصابات فراگیر شد و اقتصاد کشور رو هم به سمت فروپاشی کشوند، به خصوص اعتصاب در صنعت نفت ایران که خیلی کمرشکن بود. با این حال به نظر می‌رسه این واقعیت تاریخی که در بهمن 1357 به وقوع پیوست، در آبان همون سال قابل پیش‌بینی نبود. حکومت میلیون‌ها دلار درآمد نفتی داشت، دهه‌ها تجربه سیاسی داشت، یه دستگاه امنیتی قوی داشت و عظیم‌ترین ارتش منطقه رو در اختیار داشت و تحت حمایت مهم‌ترین قدرت‌های جهانی هم بود. واقعاً چنین حکومتی چطور ساقط شد؟ چی شد که ظرف حدود 5 ماه بازی برای این حکومت مقتدر تغییر کرد؟ عامل اصلی اتفاقی که 45 سال پیش در ایران رخ داد چی بود؟ ما در این قسمت این سوالات پاسخ خواهیم داد.