از سید محمد بهشتی، یکی از رهبران اسلام‌گراها در انقلاب 1357 نقله که می‌گه: «انقلاب ایران زاییده خشم بود، خ به خمینی اشاره داره، شین به شریعتی و میم به مجاهدین خلق!» برای کسی که به عنوان یک ناظر بیرونی به این واقعه نگاه می‌کنه، تأثیر آیت‌الله خمینی و سازمان مجاهدین خلق در انقلاب 1357، قابل درکه. آیت‌الله خمینی رهبر انقلاب بود، لقب امام رو از انقلابیون گرفته بود و برای یک دهه هم رهبر نظام برآمده از انقلاب بود. مجاهدین هم تشکیلاتی بود گسترده، با مشی مسلحانه که تأثیر این تشکیلات در به ثمر رسیدن انقلاب هم برای هر مخاطبی قابل درکه، اگرچه بعد از انقلاب مسیر این سازمان عجیب و غریب، از نظام برآمده از انقلاب جدا شد. اما شریعتی چطور تونست در به ثمر رسیدن انقلاب 1357 نقشی اساسی ایفا کنه؟ او که هیچ وقت 22 بهمن 1357 رو به چشم ندید، که بود و چه کرد که به یکی از اضلاع اساسی خشم عمومی علیه حکومت کهن پادشاهی در ایران تبدیل شد؟ ما در این قسمت از مورخ قصد داریم به این سوالات پاسخ بدیم.