وقتی صفحات تاریخ معاصر افغانستان رو ورق می‌زنیم می‌بینیم که در خیلی از صفحات اون، موسیقی در قلمور هنرهای ممنوعه گرفتار بوده، با این حال هیچ چیز مثل گوش سپردن به موسیقی افغانستان نمی‌تونه به درک تاریخ معاصر این کشور کمک کنه. اصولاً در همه کشورهای جنگ زده، هنر و به طور ویژه موسیقی، تحت تأثیر داستان جنگ قرار می‌گیرن و در افغانستان که جنگی از پس جنگ دیگه اومده و ثبات، امنیت و آزادی گمشده قدیمی این کشوره، زبان معترض و در عین حال عاشق موسیقی هیچ وقت نمی‌تونه خاموش بشه. امروز جریان سیاسی حاکم بر افغانستان، یکی از اصلی‌ترین تفکرات مخالف موسیقیه و در این بین، اونچه بیش از همه میشه بهش امیدوار بود، قدرت جامعه مدنی افغانستانه. لحظه به لحظه موسیقی اعتراضی افغانستان، این امید تاریخی رو پررنگ‌تر می‌کنه، به قول محمدرضا شجریان، تاریخ نشون داده وقتی یک ملت خشمش برانگیخته می‌شه هیچ نیرویی نمیتونه جلوش مقاومت کنه. پنج سال و ده سال و بیست سال و پونزده سال هم در سن تاریخ چیزی نیست، یک لحظه‌ست.